Redakcja KR

Golden Trail World Series America!

23.09.2024

To co się w tym roku dzieje w serii Golden Trail World Series, to czysty kosmos. Na każdym z biegów by zdobyć pierwsze miejsce, zawodnik musiał biec prawie 10 minut szybciej niż rok temu! Mierzą się z tym również polscy zawodnicy. Boli ich zderzenie z rzeczywistością, ale jeśli na mecie amerykańskich startóww Headlands i w Mammuth ręce rozkłada też, w zasadzie niepokonany w zeszłym roku w Remi Bonnet - to znaczy, że wchodzimy na wyższy poziom ścigania.

Tekst: Jędrzej Maćkowski, zdjęcia: Golden Trail World Series / Mathis Decroux, SODSTUDIOS

Z szóstego włączamy siódmy bieg. Zawodnicy z Afryki nauczyli się zbiegać, co było ich dotychczasową piętą Achillesową. Świetnie radzą sobie z biegami na wysokości, są niedoścignieni na podbiegach, mają olbrzymie VOmax. Ich czasy z dystansów półmaratońskich i maratońskich w biegach ulicznych są szybsze od rekordów Polski na tych dystansach lub bardzo zbliżone. Jak na razie tylko bardzo techniczny teren potrafi ich lekko zwolnić.

Do tego pojawiła się przemyślana taktyka. Taktyka która się sprawdza. Bycie tzw. „Plecakiem”, czyli siedzenie najszybszym na plecach i atakowanie na finiszu, może nie brzmi dumnie, ale w finalnym efekcie się sprawdza, bo Elhousine, który tak robi, pojedzie do Locarno na wielki finał serii z kompletem punktów. To samo tyczy się Joice Muthoni. Ona jednak biegnie zawsze równo, wykorzystując swoją tlenową przewagę nad rywalkami. Poza tym na razie nie ma zbyt wielu rywalek ze swojego kontynentu.

Amerykanie na własnej ziemi, nie pokazali też niczego specjalnego. Widać, że bliższe im jednak ultra niż szybkie ściganie trialowe. Choć warto odnotować wyniki Anny Gibson, Allie Ostrander, dziewczyn ,które jeszcze w tym roku walczyły o kwalifikacje olimpijskie na bieżni, w górach też potrafią zakręcić się koło pudła lub stanąć na nim. Pytanie czy gdyby najlepsze polskie zawodniczki z bieżni, ze średnich dystansów, przerzuciły się na góry, czy miałyby szanse rywalizować z najlepszymi "góralkami". Nie dowiemy się do momentu, gdy któraś z nich na to się nie zdecyduje i pewnie niestety potrzeba jeszcze kilku lat, by podjęły rękawice, ale wtedy z siódmego, trail przeskoczy na ósmy bieg.

Dlatego tym większy szacunek mam do Przedwoja, Kubicy, Tabora, którzy tę rękawicę podnieśli jako pierwsi i przecierają szlaki w najszybszej trailowej serii świata. 5, 10, 22-gie miejsce tutaj, to pewnie podium na mistrzostwach Polski - nie bójmy się tego powiedzieć. A kto chce się przekonać, to zapraszam - zapisy na finał w Szwajcarii są otwarte dla każdego. Każdy może spróbować swoich sił z tymi mocarzami. I nie bójcie się wywarzać otwartych już drzwi. Oni to zrobili. Nie wstydźcie się pytać, każdy z nich, jak i ich trener chętnie podzieli się swoimi doświadczeniami, by w przyszłych latach móc dla Was relacjonować zmagania Polaków walczących o najwyższe lokaty.

Takie mnie naszły przemyślenia po obu amerykańskich startach. A i jeszcze jedno. Sierre-Zinal różnica między pierwszym, a drugim dwie sekundy, Headlands - trzy sekundy, Mammoth - jedna sekunda. Chyba pora na fotokomórki na biegach górskich.

Golden Trail Series – Headlands 27K